Ἡ προσοχή εἶναι ὁ ἂγρυπνος φύλακας τῆς ψυχῆς, τό ἀκοίμητο μάτι της. Χωρίς αὐτήν εἶναι ἀδύνατο νά ἀποφύγει ὁ ἂνθρωπος τούς συνεχεῖς κινδύνους, πού τόν ἀπειλοῦν, ἀπό τή μιά μεριά καί ἀπό τήν ἂλλη τόν κίνδυνο νά χάσει ὃ,τι μέ ἀγώνα πολύ καί ἱδρῶτα ἀπόχτησε. Οἱ κίνδυνοι πού συνδέονται μέ τήν πορεία τοῦ πιστοῦ, προέρχονται πρῶτα πρῶτα ἀπό τή δική του ἐμ-παθῆ φύση. Ἒρχονται πχ. ἀλλεπάλληλα τά κύματα τοῦ θυμοῦ στήν καρδιά του. Κινοῦν τόν ἂνθρωπο σέ ἐκκρήξεις ὀργῆς ἐναντίον τῶν ὁμοίων του, τῶν ἀδελφῶν του. Πρέπει γι' αὐτό νά βρίσκεται ὁ πνευματικός ἀγωνιστής σέ διαρκῆ ἑτοιμότητα καί νά προσέχει νά σβήνει τέτοιου εἲδους πυρκαϊές μέσα στήν ψυχή του. Αὐτό ὃμως σημαίνει πώς γιά περιπτώσεις, ὃπως πχ. τοῦ θυμοῦ, πρέπει νά προσέχει πιό πολύ ὂχι τόσο τό θυμό ὃσο τήν πηγή του καί τήν βαθύτερη αἰτία, πού τόν προκαλεῖ, ὣστε νά χτυπηθεῖ στή ρίζα του τό πάθος. Καί ἡ ρίζα τοῦ πάθους τοῦ θυμοῦ βρίσκεται στήν ἐπιθυμία. Ὁ προσεκτικός πνευματικός ἂνθρωπος προσέχει τά ἐ λ α τ ἠ ρ ι ά του.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "Εἰς Ὓψος Νοητόν".
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "Εἰς Ὓψος Νοητόν".
Η ψυχή είναι «αυτοκίνητη»
και ζει και μετά το θάνατο του σώματος.
Η αθανασία αυτή δεν οφείλεται στη φύση της,
αλλά στο θέλημα του Θεού.
Αθηναγόρας Ηγούμενος
Δηλαδή «Ο Υιός και Λόγος του Θεού, τέλειον γέννημα του Πατρός, γέννημα δε όχι κατά θέλησιν, αλλά κατά φύσιν. Δεν προήλθε διότι το ηθέλησεν ο Πατήρ, αλλά διότι είναι μέσα είς την φύσιν του Πατρός να γεννά τον Υιόν και μέσα εις την φύσιν του Υιού να γεννάται. Τούτο ακριβώς συνιστά την διαφοράν αυτού από τα κτίσματα.
Αθηναγόρας Ηγούμενος
<<>>
Ἓνας διπλός καρπός τῆς ἀληθινῆς προσευχῆς εἶναι,ὃτι ἀπό ἂποψη ὑποκειμενική καί προσωπική βρίσκει ὁ προσευχόμενος πολλή ἐσωτερική βεβαιότητα, ἐπανάπαυση καί πληροφόρηση ψυχῆς. Ἀπό ἂποψη ἀντικειμενική περιτριγυρίζεται ἀπό ἀγγέλους, πού "συνέρχονται αὐτῶ" (μέ τόν προσευχόμενο).Ὃπως ὃταν ἒρριξαν τόν προφήτη Δανιήλ στό λάκκο τῶν λεόντων, ἦρθε ἂγγελος καί τόν προφύλαξε ἀπό τόν κίνδυνο, ἒτσι καί στόν προσευχόμενο ἒρχονται ἂγγελοι καί μένουν μαζί του καί τόν κάνουν "ἐχθροῖς φοβερόν καί πᾶσι θαυμαστκόν".Κάνουν καί κάτι ἂλλο΄φωτίζουν τόν προσευχόμενο στήν κατανόηση τοῦ λόγου τῶν γινομένων. Μέ τόν φωτισμό, πού δίνουν στό νοῦ, τόν βοηθοῦν νά βρεῖ τούς λόγους πού βρίσκονται μέσα ἢ πίσω ἀπό τά γεγονότα, πίσω ἀπό τά δημιουργήματα. Σοφοί αὐτοί καί προοδευμένοι στή θεία γνώση, μεταδίδουν ἀπό τή γνώση τους αὐτή καί στούς ἀνθρώπους πού προσεύχονται.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "Εἰς Ὓψος Νοητόν".
<<>>
Ο αγώνας που κάνει ο Χριστιανός γίνεται όχι για να πη στον Θεό· “εγώ είμαι εντάξει· δικαιούμαι την σωτηρία” -γιατί τότε θα ήταν ένας Φαρισαίος- αλλά για να πει στον Θεό· “Κύριε, παρ’ όλη την αδυναμία μου και την αμαρτωλότητά μου, εγώ σε αγαπώ. Και σαν έκφραση της αγάπης μου, προσπαθώ να κάνω τις εντολές Σου και το άγιό Σου θέλημα. Και από Εσένα εξαρτάται, αν θα μου δώσεις την σωτηρία και αν θα μου δώσεις την Χάρι Σου”.
~ Γέροντας Γεώργιος Καψάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου